CO POWINNAM/POWINIENEM WIEDZIEĆ I UMIEĆ
NA OKREŚLONYM POZIOMIE JĘZYKA?
Standardowo wyróżnia się 6 poziomów znajomości języka: A1, A2, B1, B2, C1, C2.
POZIOM A2
Umiem już to, co ważne na poziomie A1.
SŁYSZĘ I ROZUMIEM:
- rozszerzam ilość rozumianych informacji (wiadomości, ogłoszenia), rozszerzam zasób słownictwa,
- rozpoznaję poprzez konstrukcje wyrazowe intencje mówiącego (dziękowanie, przepraszanie, zapraszanie, składanie życzeń, gratulacje, wyrażanie uczuć i ocen) oraz informacje dotyczące cech, relacji przestrzennych i czasowych (miejsce, kierunek, następstwo w czasie), ilościowych i jakościowych, a także posiadania i przynależności,
- znam podstawowe zasady grzeczności (powitania, pożegnania), rytuały społeczne (zachowanie się przy stole, polskie potrawy, pory posiłków, zapraszanie to tańca),
- rozumiem kontakt niewerbalny (dystans, całowanie w rękę).
CZYTAM
- zwiększam autonomię w wyborze lektury i czytam więcej,
- znam lepiej polskie realia: Polska w Unii Europejskiej, największe regiony, polskie imieniny i urodziny, składanie wizyt, zachowanie i ubiór w sytuacjach oficjalnych (na egzaminie), życie kulturalne i artystyczne, podróżowanie po Polsce i po Europie, dzieła wybranych sławnych Polaków.
ROZMAWIAM
- uczestnicząc w prostej rozmowie, reaguję na wypowiedź rozmówcy;
- umiem nawiązać kontakt, rozpocząć rozmowę, podtrzymać ją, przerwać i zakończyć,
- mówię na swój temat i o swoim otoczeniu, opisuję osoby, zdarzenia, czynności, sytuacje,
- wchodzę w role komunikacyjne (turysta, znajomy - nieznajomy, kolega, przyjaciel, członek rodziny, gość, uczeń, nauczyciel, klient, sprzedawca, wynajmujący mieszkanie, telefonujący, lekarz, pacjent),
- opowiadam proste historie,
- porównuję znane mi przedmioty i sytuacje, znanych mi ludzi,
- planuję wypowiedź (rozpoczęcie, zakończenie), wyrażam się jasno,
- literuję polskie wyrazy.
PISZĘ
- dbam o spójność tekstu, stosuję spójniki,
- posługuję się stylem oficjalnym (formalnym) i nieoficjalnym (nieformalnym),
- rozumiem i stosuję elipsy (pominięcie wyrazu, np. Jan to student.), antonimy (wyrazy przeciwstawne: zdrowy - chory) i synonimy lub wyrazy bliskoznaczne (wyrazy o tym samym lub zbliżonym znaczeniu: prosty - nietrudny), epitety (określenia rzeczownika: ładna dziewczyna),
GRAMATYKA
- odmieniam trudniejsze rzeczowniki, zaimki, przymiotniki w liczbie pojedynczej i mnogiej, przez przypadki, zwłaszcza rzeczowniki nieregularne (dzień, tydzień, człowiek, przyjaciel) oraz rodzaju nijakiego zakończone na -um (muzeum, liceum), powtarzam i utrwalam odmianę czasowników przez osoby w koniugacjach: -ę, -esz; -ę-isz/-ysz; -am/-em, -asz, -esz, tworzę czas teraźniejszy, przeszły i przyszły czasownika, rozpoznaję stronę czynną i zwrotną czasownika oraz aspekt, poznaję nadal rekcję czasownika, czasowniki ruchu (jechać, jeździć),
- rozpoznaję zmiany (alternacje) spółgłoskowe i samogłoskowe (pies - psa, miasto - w mieście) i tworzę poprawne formy wyrazów,
- znam polskie liczebniki i je odmieniam, zwłaszcza główne i porządkowe (jeden, pierwszy),
- poznaję czasowniki modalne (trzeba, warto, należy)
- stopniuję przysłówki i przymiotniki (dobrze, lepiej, najlepiej),
- znam nazwy męskie i tworzę od nich nazwy żeńskie (student - studentka),
- tworzę zdania pytające, rozpoczynające się partykułą czy i bez niej (Czy idziesz do kina?, Idziesz do kina?),
- tworzę zdania, w których występuje połączenie liczebnika z rzeczownikiem w funkcji podmiotu (Trzy panie idą ulicą.)
- tworzę zdania złożone współrzędnie ze spójnikiem więc,
- tworzę zdania złożone podrzędnie ze spójnikami dlatego że, kiedy, gdy, oraz warunkowe (jeśli, gdyby).